Het Kiel Blogt

generosa

Ik hoor het me nog zeggen tegen mijn vrouw:
"Komaan schat: we gaan aperitieven. Er is op de Abdijstraat net een bar bijgekomen. En voor één keer ziet het er écht hip uit. Mooie fijne neonletters in de Italiaanse kleuren, en een klein terrasje."
Er was nog één tafeltje vrij buiten, en omdat "Generosa" er ook van dichtbij mooi uitzag, besloten we maar meteen om er ook te eten.
Op de kaart hadden we snel gekozen: een pizza met gegrilde kip, en een pasta met zeevruchten.
"Zie jij de wijn staan?"
"Misschien een aparte kaart?"
"Tiens: ook geen pintjes"
"Wacht, wacht: ik heb vooraan cocktails zien staan. Zie je wel: caiperinha. Oei: niet alcoholische caiperinha"
"Ze zullen toch niet … Shit!!!"

Om het nog erger te maken, moesten we daarna bijna een uur met onze -"ja, een grote graag"- fles Spa rood op het eten zitten wachten.
Maar toegegeven: het was wél lekker (ik bedoel het eten, niet de Spa).
De kip op mijn pizza was heerlijk gegrild op een houtskoolvuurtje. En in de pasta zaten zoveel venusschelpen, scampi's en garnalen, dat mijn vrouw niet alles opkreeg.
We betaalden samen 26 euro.
Een koffie of muntthee lieten we maar zo. Ik moest écht een shotje wijn gaan halen op mijn eigen terras.
"Ik lust zelf óók wel een glas wijn bij mijn pasta hoor", vertelde de patron -een late twintiger van (gok ik) Marokkaanse origine- ons nog.
"Maar ik wil dat iedereen hier naartoe kan komen. En als ik alcohol schenk, dan zit de helft hier niet."
Hij wees naar de hippe moslima's die inderdaad talrijk aan de tafeltjes binnen zaten.
"En de Vlamingen uit de buurt hebben me al gezegd: als het eten hier lekker is, dan blíjven we terugkomen"

Misschien klopt dat wel. Maar deze buurtbewoner smokkelt dan toch zo'n klein 5cl flesje rum in zijn borstzakje mee. Laat die alcoholvrije caiperinha maar komen.