Het Kiel Blogt

Pok

Dan ga je in de volkswijk van een drukke stad wonen, dan word je nóg geconfronteerd met plattelandsproblemen ->

Telefoon gisteren van mijn vrouw:
"Euh … We hebben een probleem. Er zit een kip in de tuin."
Een rondje "bellen bij de buren" had niets opgeleverd.
Niemand was een kip kwijt.
"Zullen we dan maar gewoon de garagepoort open doen, en het beest straks buiten jagen?"
Ja … kippen sluikstorten … mijn vrouw deinst nergens voor terug.
(zij verontwaardigd: "'t Is toch niet onze kip?")
Gelukkig wilde ze wachten met drastische maatregelen tot ik een telefoontje had kunnen doen met de infolijn van de Stad.

Telefoon naar de infolijn (met hoog Fargo-gehalte):
"En leeft die nog meneer, die kip? … Ja. Dan moeten we daar toch voorzichtig mee omspringen hé. Dat zijn toch ook levende wezens. Die mogen we geen pijn doen hé. Ik wil binnenkort zelf ook met kippen beginnen. Als ge nu over een paar weken had gebeld, dan had ik ze zelf komen halen. Maar ik ken er nu nog niet genoeg van. En ge wilt niet nog een paar weken wachten zeker? … Wat gaan we daar aan doen? Awel: ik ga u een nummer geven van een vzw en die komen die gratis halen. Is dat goed? Allé, bedankt om met ons te bellen hé meneer."

Nog geen uur later stonden twee mannen van de vzw Socio in onze tuin (ook die leken zo uit Fargo weggelopen) met grote schepnetten. Na nog één hartverscheurende "pok", verdween onze kip in het net, en daarna in een kooitje.
Mijn slechte geest ging er vanuit dat het beest 's avonds al gezellig in de oven zou worden geschoven bij de vzw Socio (gevuld met wat verse kruiden en een citroen … mmm), maar dat blijkt niet te kloppen.
Ze staat al te pronken op hun database van te plaatsen dieren.
Iemand een warme thuis voor lieve Josefien?