Hangjongeren
In avant-première de nieuwe column voor de Kielse Klanken Krant.
Helemaal echt gebeurd paar weken geleden …
Hangjongeren
Ze waren blond.
Nog net geen 18 (denk ik).
En ze hadden een heel kort shortje aan én een nog korter truitje.
De twee meisjes stonden samen met hun vriendjes op de hoek van de Abdijstraat tegenover café Den Toren.
Daar is een schoenwinkeltje.
Ze hadden besloten om de hakjes er niet alleen te passen, maar ze ook meteen uit te proberen op straat.
Het Kiel als catwalk.
Klakkend met hielen.
Wiegend met heupen.
Om dan leunend tegen het fietsenrek een sigaret op te steken.
En het was die dag al zo warm.
“En in het zwart zijn ze ook héél mooi hoor”, liet nu ook de verkoper zich niet onbetuigd.
Terug naar binnen.
Nog twee centimeter hoger weer buiten.
Nog een sigaret.
En een truitje dat met elke haal wat verder naar boven kruipt.
Drukkend was het die dag.
Laf.
Op de andere hoek –aan de overkant van de Abdijstraat- hangen ook jongeren.
Niet om schoenen te passen.
Ze hangen er elke dag.
Ze kijken naar de blonde meisjes aan de overkant.
Ze zijn nooit op hun mond gevallen.
Het gaat vast onweren straks.
Zo heet.
Ik verwacht dat ze iets gaan roepen.
Brutaal als altijd.
“Hoeren”, zou nog vriendelijk zijn.
Maar ze zwijgen.
Nooit eerder sinds ik in deze buurt woon heb ik ze zo stil geweten.
Ze kijken alleen maar.
En ze lijken tevreden.
Dat er ook nog rood en zilver in de meisjes hun maat is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten