Het Kiel Blogt

verboden voor buren

Beste verantwoordelijken van tennisclub Olympia Beerschot,
(cc schepen Chantal Pauwels)

ik ben een buur van jullie.
Als ik op het dak van mijn huis kruip, kan ik jullie 16 gravelvelden zien liggen.
Ik woon hier nog maar enkele maanden en dacht vandaag dat ik via jullie terrein sneller naar mijn straat kon wandelen.
Zeker omdat ik nergens een bordje "privé-terrein" opmerkte, en jullie website benadrukt: "Ben je bezoeker, competitiespeler of recreant. Bij ons is het voor iedereen even plezant"
(als jullie opslag even creatief is als jullie verzen, doet dat het ergste verhopen)

Ik was al halverwege jullie terreinen toen ik plots de stem van julle cafetaria-uitbaatster hoorde weergalmen.
"Ey!!! Wa doede gij doar!?!"
Ik kende ook de cafetaria van jullie website.
Ze wordt er aangeprezen als "Iedereen kan terecht in de taverne Ace Place, voor een hapje en drank. Het restaurant geniet bovendien van een voortreffelijke reputatie. Een echte aanrader voor de liefhebbers van de verfijnde keuken".
Ik ontdekte weinig verfijning in de stem van de uitbaatster, maar riep terug dat ik een doorgang zocht.
Om slechts als antwoord te krijgen: "Gij moette gij ier ielemaol nie zijn. Da dis ier privé-terrein!!! Oe? Ge hét geen bordje gezien. Dan moette u ogen is open trekken ze ne".
Waarop ze me -met haar twee armen in haar zij- bleef aanstaren tot ik jullie poort uit was.

Wilt u mij bij haar excuseren dat ik haar bij het afscheid een boertig wijf heb genoemd.
Dat pastte niet bij de voortreffelijke reputatie van jullie etablissement.
Ik had beleefd moeten blijven en jullie -zoals ik nu doe- moeten laten weten dat ik als kersverse Kielenaar teleurgesteld ben in jullie onthaal.
Ik dacht dat de sportclubs in deze stad naar een grotere openheid streefden.
En zeker naar buurtbewoners.
Maar dat is bij jullie blijkbaar niet het geval.
Ik was vandaag op zoek naar een doorsteek naar mijn straat.
Maar ik had evengoed als buur nieuwsgierig naar jullie terreinen kunnen komen kijken.
Doe ik daarmee iets mis?

Ik begrijp dat jullie graag een oogje in het zeil willen houden.
Maar als jullie cafetaria-uitbaatster graag wilde weten wat ik op de terreinen deed, had ze ook naar me toe kunnen komen, in plaats van op 150 meter afstand naar me te brullen.
Misschien was het dan een leuke babbel geworden.
Misschien had ze me zelfs kunnen overhalen om een abonnement te kopen of eens een proefles te nemen.
Wat kost zo'n les bij jullie eigenlijk?
Of heb ik toch écht terecht de indruk gekregen dat jullie een gesloten clubje zijn, dat vijandig staat tegen nieuwkomers?

PS: deze brief is zowel naar de verantwoordelijken van de tennisclub gestuurd, als in CC naar het kabinet van de Antwerpse sportschepen Chantal Pauwels. De volledige tekst verschijnt ook op de weblog "Het Kiel" (http://hetkiel.blogspot.com). Mocht ik van de tennisclub of het kabinet een antwoord krijgen, zal ik die op de weblog plaatsen.
Als u snel even door mijn weblog heen leest, zal u merken dat ik al erg verknocht ben aan mijn nieuwe wijk. Misschien net daarom dat ik over iets als dit zo boos over kan worden.

Groeten,

de Kielse blogger