Triest
Een school in mijn wijk die moet sluiten omdat door een hetze het lesgeven onmogelijk is geworden.
Het kan alleen héél triest stemmen.
Ik ken de Blokkendoos niet. Mijn dochter gaat al jaren naar De Toverbol.
Van daar ken ik alleen héél gemotiveerd leerkrachten en directie die -in niet altijd even makkelijke omstandigheden- een fantastische job doen.
Het is echt een superschool.
Ik ga er toch maar even van uit dat dat in de Blokkendoos niet anders is.
Lesgeven in -wat dan een concentratieschool heet- is vaak een bewuste keuze.
Ik heb de voorbije dagen moeite gedaan, maar ik begrijp niet waar de boosheid vandaan komt.
Er wordt niets in de doofpot gestopt. Er is een onderzoek geopend.
In een rechtsstaat wacht je dan tot de resultaten daarvan bekend zijn.
Het volstaat toch niet om te roepen -ook al sta je met velen te roepen- om iemand zonder rechtsgang zijn job af te nemen?
In deze Ter Zake reportage schreeuwt een moeder (3m10s) op een bepaald moment zelfs: "Ik maak alle juffen af".
Akelig.
Of de manier waarop deze man met Nederlands accent en baard staat te tieren: "Jullie kinderen worden verkracht. En jullie moeten toekijken." (3m20)
Ook vreemd. De moeder die de eerste beschuldigingen uit, kent de naam van de juffrouw die ze beschuldigt niet eens.
Zoals in dit VTM-fragment te zien is.
Ik mis ook allochtone politici aan de schoolpoort: om de allerhevigste emoties wat te kalmeren en om deze ouders te helpen en te begeleiden.
Want natuurlijk hebben ze recht op een grondig onderzoek.
Maar daar zijn in België genoeg mogelijkheden en middelen voor om dat te bekomen zonder dat je hoeft te schreeuwen. En zonder dat een volledige school daarvoor hoeft lam gelegd te worden.
Als de juf schuldig blijkt, moet ze haar straf krijgen.
Maar evengoed: als het gerecht straks zou besluiten dat de juf niets te verwijten valt, moet ook dat aanvaard worden.
Van politici verwacht ik dat ze die rechten én plichten verdedigen.
En dan zwijg ik nog van het negatieve imago dat dit de hele wijk bezorgt waar ik al 8 jaar met zoveel plezier woon.
Hoe "corny" het dan ook is, het zijn dagen waarop een mens nood heeft aan een streepje Axl Peleman.