't is weer een
Gisteren getwijfeld of ik er iets over zou schrijven.
Over dit …
Dinsdag kruis ik de Abdijstraat en rij ik verder de
De Wittestraat in richting Beerschot-stadion.
Da's een enkelrichtingstraat.
En dus schrok ik edat er een auto uit de tegenovergestelde richting kwam aangereden.
Er was rechts van me plek om uit te wijken, maar de auto aan de overkant was in fout.
Dus moest hij maar opzij.
Ik bleef staan.
Hij ook.
Uiteindelijk wijk ik toch rechts uit, open mijn venster en roep: "
't Is hier wel een enkelrichtingstraat hé!!!"
De Marokkaan (het kan ook een Turk, Algerijn of Tunesiër geweest zijn) had zijn raampje óók naar beneden gerold, en riep iets in gebroken Frans.
Ik begreep niet wát exact, alleen dat ie erg kwaad was.
Gisteren dus getwijfeld of ik er iets over zou schrijven.
Je bent in je recht … je wijkt uit … je zegt er iets van … en je wordt de huid volgescholden …
Nog even gedacht: misschien zijn de clichés dan toch waar.
Maar uiteindelijk dus niets over geschreven.
En gelukkig maar.
Want vandaag gemerkt dat de De Wittestraat nu tweerichting is geworden tijdens de werken.
En dat mijn tegenligger dus niets te verwijten viel.
Zou die gedacht hebben "'t Is weer een Belg" …