zaterdag, december 31, 2005

WikiKiel


Ook het Kiel heeft nu zijn pagina op wikipedia.
Geen dank.
En uiteraard mag u -of de miljoenen andere gebruikers- die tekst de komende eeuwen wijzigen.
Voor wie te lui is om te gaan kijken, dit staat er:

Het Kiel is een wijk in Antwerpen.
Net ten zuiden van het stadscentrum.
Een volkswijk met sociale woningen, maar evengoed 19de-eeuwse herenhuizen.
Eeuwen was dit een groen gebied, maar de Olympische spelen in 1920 en de Wereldtentoonstelling in 1930 brachten daar verandering in.
Van die twee evenementen blijft nog weinig over, behalve dan een reeks straatnamen die naar sporten verwijzen.
De wijk is bekend voor haar hoogbouw die ontworpen werd door architect Renaat Braem.
Maar ook voor voetbalclub Germinal-Beerschot of de huidige burgemeester Patrick Janssens die opgroeide in de wijk.


Update: Nog geen kwartier nadat ik de tekst op wikipedia heb geplaatst, heeft iemand hem al opgekuist. Als leek had ik geen flauw idee van de layout die zo'n wiki normaal heeft. Maar dat is dus al opgelost door een wiki-vrijwilliger. Ongelooflijk systeem! Het volledige verloop van wat er aan de pagina wijzigt, kan je hier volgen.

zondag, december 25, 2005

Beste wensen


We bekomen nog van de gourmet royal, bubbels en shiraz van gisterenavond.
Mijn dochter heeft een fantastische nieuwe pop en mijn vriendin kleurt haar lippen voor het eerst met een extravagant dure lipstick.
En straks nog even langs de kerstmarkt.
Kortom: we zitten helemáál in de geest van het kerstfeest.
Maak er zelf ook een heerlijk kitscherige dag van!

donderdag, december 22, 2005

Wijkkrant


De nieuwe editie van "Kielse Klanken" -de wijkkrant van Nova- is uit.
Maar voor wie niet op het Kiel woont, of gewoon nog niet in zijn brievenbus heeft gekeken: dit is mijn bijdrage voor deze maand.

Delicakiel

“Nog een koekje?”
Zo deed ze het vroeger.
Maar de vrouw achter de toog bij bakkerij Gosse en mijn dochter hebben –drie maanden na onze verhuis naar het Kiel- al geen woorden meer nodig om elkaar te begrijpen.
Zij rammelt even met haar blikken doos vol “petitbeurrekes” en mijn dochter tovert één van haar vertederendste glimlachjes tevoorschijn.
“Die kan zóóó schoon lachen hé!”.
En ook al zegt de bakkersvrouw dat élke keer, ík geloof haar.
En mijn dochter –haar mond na één seconde al propvol koek- óók.
Misschien zijn het gewoon de slimme trucs van een zelfstandige.
Maar zelfs dan –én néé: ik wil dat niet geloven- vind ik het nog heerlijk.
Het is een persoonlijke band met winkeliers die je in al die hippe wijken van Antwerpen tevergeefs gaat zoeken.
Of dacht u dat ze bij Foodmakers, Le Pain Quotidien of Exki ook met gratis petitbeurrekes zwaaien?

Maar goed: vriendelijkheid proef je niet.
En al die experts kunnen zich toch niet vergissen?
Want als er culinaire overzichten gemaakt worden van Antwerpen –zoals het gratis magazine zone03 onlangs nog deed- dan wordt het Kiel nooit genoemd, maar wel wijken als het Zuid, Zurenborg of het Eilandje.
Ook ik dacht dat het Kiel niet veel meer te bieden had dan goedkope pittazaken en de Wibra.
Maar ik vergiste me al even erg als al die experts.
Deze wijk is een delicatessenparadijs dat zich alleen verdomd goed kan vermommen.

Neem nu bakkerij Gosse: waar ze niet alleen vriendelijk zijn, maar ook fantastische minitaartjes verkopen.
“Tarteletjes” heten die dingen en zelfs de burgemeester komt er elke zondag voor in de rij staan.
Maar probeert u 50 meter verder vooral ook de koekjes van de Marokkaanse bakkerij Zahnoun.
Heerlijk kleverig, met amandelen of pistache.
Ik heb Zahnoun gevraagd of de lekkernij een naam heeft.
Dat was zo.
Maar alleen in het Arabisch en –godzijdank voor ons beiden- ondernam hij geen poging om me die term te laten uitspreken.
Naamloos smaken die koekjes overigens even zalig.
Maar geen koekjes zonder koffie.
De oplossing vind u óók in de Abdijstraat en heet “Roodhooft”.
Een winkel die er al een eeuw hetzelfde uitziet.
En die –wat wil je na honderd jaar- ook écht koffie ademt.
Een winkel waar in het centrum van Antwerpen rijen toeristen zouden staan aanschuiven.
Maar waar je hier op het Kiel gewoon heerlijk rustig in je eentje jouw favoriete koffiebonen vers laat malen.
En dan is er nog het fantastische vlees van beenhouwerij Hoskens, de sappige kippen van Hermans of de kraakverse én spotgoedkope kruiden van die Turkse groentewinkel waar ik elke keer de naam van vergeet.

Vreemd genoeg beseffen de winkeliers zelf helemaal niet hoe uniék ze wel zijn.
Ze lijken –de winkeliersvereniging op kop- vooral “de Meir” in het klein te willen zijn.
Dus moet de Abdijstraat óók haar halloweenwedstrijd hebben.
En wordt de straat letterlijk bedolven onder de kerstbomen.
Mooi is het niet, maar het zijn er mínstens evenveel als op de Meir.
En om het écht af te maken, worden ze “versierd” met strikken van aluminiumfolie.

Beste handelaren: stop daarmee.
Het kost geld, het is lelijk, en het helpt jullie geen zier vooruit.
Wat dan wel?
Nodig een chefkok uit om te komen shoppen op het Kiel.
(met minder dan Pierre Wynants van de “Comme chez Soi” hoeven we geen genoegen te nemen, maar kom: die hippe Jeroen Meus van VTM of John Verbeeck van ATV zijn ook ok)
Laat hem met de delicatessen die hij hier vindt –van de Marokkaanse visboer tot de Vlaamse patissier- aan de slag gaan.
En nodig dán de wereldpers uit –we beginnen bij zone03- om te laten zien hoe verschríkkelijk lekker het Kiel wel is.

dinsdag, december 20, 2005

Kiel overstroomt


De Antwerpse wijk het Kiel is dinsdagavond getroffen door een overstroming. Maar de waterellende was erg plaatselijk. Slechts één kelder bleek getroffen ...

Het heeft de krant uiteindelijk niét gehaald, maar het zit zo:
Als trouwe lezer herinnert u zich nog dat onze centrale verwarming hersteld moest worden.
Ik bracht mijn dochter naar warmere oorden -lees: de grootouders- terwijl mijn vrouw thuis wachtte op de hersteller.
Op een gegeven moment vroeg die haar waar hij enkele liters water uit de ketel kon weggieten.
"Neem dat roostertje in de garage maar", suggereerde mijn echtgenote.
Er van overtuigd dat het roostertje naar de riolering zou leiden.

Niet dus.
Ik heb daarnet met dweil en emmer zo'n 25 liter water uit onze kelder verwijderd.
Maar hij is ongelooflijk proper nu.

Ps: mijn vrouw eist dat ik erbij vermeld -nogmaals- dat het hier nu héél lékker WARM is in huis.

Kielsepoort of Olifantenbrug


Antwerpen.blogt heeft van de Kielsepoort een leuk panoramabeeld gemaakt waarin je zelf naar hartelust kan scrollen.
Op die weblog noemt Polskaya het kruispunt niet ten onrechte: "druk en troosteloos".
Maar het wordt helemaal treurig als je te weten komt hoe fan-tas-tisch het er in 1930 nog uitzag. Zie dit fantastische beeld op de GVA-site.
Wat nu mistroostig Kielsepoort heet, was toen nog de Olifantenbrug.

Brrr


Hij: "Wat is het koud vanavond."
Zij: "Da's omdat je geen sokken aan hebt."
Hij: "Tiens deze radiator is helemaal koud. En tiens … deze ook … en deze …. Waar staat dat elektrisch vuurtje nu weer?"

Geloof me: het Kiel kan koud zijn als je centrale verwarming het plots begeeft. Gelukkig was het euvel -een defect drukvat- binnen de 24 uur verholpen. En dat allemaal voor een luttele -kuch, kuch, kuch- 270 euro.

zondag, december 18, 2005

Tentjes


Normaal doe ik niet zo verzuurd over die dingen.
Maar omdat ik sowieso al een hekel heb aan de manier waarop Telenet of Mobistar klanten ronselen, vind ik dat ik me voor één keer mag laten gaan.
De beide firma's hebben op de Abdijstraat promotietentjes geplaatst.
Alleen nemen die dingen zo verrekt veel plaats in dat ze het volledige voetpad vullen.
En dan overdrijf ik niet eens.
Je kan niet anders dan -ook met je kinderwagen- over de rijbaan te wandelen als je die ellendige tentjes moet passeren.
En dat is dus gevaarlijk.
Wie heeft die twee rotbedrijven toestemming gegeven om hun tentjes daar op te slaan?
Hoe kunnen zo'n bedrijven daar nu toelating voor krijgen als er wél gezeverd wordt wanneer een caféterras ook nog maar een tegeltje over de afgesproken grenzen gaat?

Als er iemand van het districts- of stadsbestuur dit blog nog leest, kunnen we die tentjes dan alstublieft op basis van deze richtlijnen van het toegankelijkheidsbureau laten weghalen?

En dan zijn we meteen állemáál verlost van die verkooppraatjes.
Want die vind ik nóg ergelijker dan het feit dat Telenet en Mobistar de stoep versperren.

zaterdag, december 17, 2005

Kielenaren in het wild besturderen in de Hema


Antropologen verwacht je bij de Sanema indianen in Venezuela of tussen de vlijmscherpe speren van de Kombai op West-Papoea. Maar niet meteen in de Hema op het Kiel.

En toch was net dat één van de onderzoeksplaatsen van antropologe Ruth Soenen.
Negen maanden lang observeerde ze Kielenaren in het wild in de cafetaria van Hema. Maar ook tussen de winkelrekken. En evengoed in Hema als in de C&A op de Abdijstraat. En al die maanden nam ze elke dag tram 12 van Deurne tot aan begraafplaats Schoonselhof.

Ze heeft er een boek over geschreven: "Het Kleine Ontmoeten" dat -hoe kan het anders- in de Hema werd voorgesteld, en waarover ze vandaag in De Standaard een interview geeft (waar u helaas voor moet betalen om het helemaal te lezen).

Eén van de eerste vragen die de journalist haar stelt, getuigt al meteen van behoorlijk wat vooringenomenheid: "Wat zocht u op het Kiel? Kankerende volksmensen op stoeltjes in de straat?" Maar de antropologe countert gelukkig: "Daar wilde ik nu net niet mee bezig zijn. Dat is het nostalgische beeld van de volkswijk: autochtonen onder elkaar. Vandaag leeft de stad op andere plekken: winkelcentra, tramhaltes, de Meir."

Net die light ontmoetingen tussen de winkelrekken noemt ze het kleine ontmoeten. "De vereenzaming in onze samenleving wordt overroepen. Mensen komen nog altijd graag buiten, hebben graag andere mensen in de buurt. We zijn socialer dan we denken. Onderzoekers brengen alleen de dikke' vormen van gemeenschap in rekening: gezin, familie, buren en collega's. Ze vergeten de vluchtige contacten die net zeer kenmerkend voor het stadsleven zijn. Moeders die bij de schoolpoort een babbeltje slaan, pendelaars die elkaar elke dag bij dezelfde tramhalte kruisen, de roddels met verkoopsters in de winkel. ... Ik zag het vaak in de Hema op het Kiel: mensen die tussen de rekken nieuwtjes stonden uit te wisselen. Winkelen is zoveel meer dan een commerciële activiteit. Vandaag is de winkelstraat een van de belangrijkste stedelijke ontmoetingsplaatsen geworden."

Grappig -en voor mij helaas herkenbaar- is Soenen ook als ze het over linkse intellectuelen heeft die op het Kiel komen wonen. Eerst heeft ze het over Yvonne, een "typische Antwerpse volksvrouw" die ze heeft geïnterviewd. Ze stemt op het Vlaams Belang maar heeft wel warme contacten met haar Marokkaanse buurvrouw die ze al tien jaar kent. De tegenpool van die Yvonne is volgens de antropologe Eric, hooggeschoold en drukke baan, die ze ook op het Kiel in terviewde. "Eric dacht multicultureel, maar voor omgang met Marokkaanse buren had hij geen tijd. Alleen in het buurtcomité kwam hij ze tegen. Zo heb je veel progressieve intellectuelen. ... Ze doen niet mee aan de kletspraatjes van de anderen, maar uitgerekend zij zijn het die vervolgens klagen over sociale armoede, denk ik weleens. De verschillen tussen allochtonen en autochtonen zijn groot. Maar ik zie die nog sneller overeenkomen dan Yvonne en Eric. Allebei rasechte Antwerpenaars maar hun leefwereld heeft bar weinig gemeen."

Mag ik mezelf geruststellen met het idee dat ik al enorm geniet van die "kletspraatjes"? Bij de bakker en óók aan de kassa van de Hema (je hebt daar een cassière met een heel grappig Jiddisch -Duits volgens mijn vrouw- accent). Ik ben als "linkse intellectueel" op de goede weg, hoop ik dan. Nu de Marokkaanse overbuurvrouw nog leren kennen.

vrijdag, december 16, 2005

Colmar weet wat u nodig heeft


Wat kan je gebruiken na een avondje eten in de Colmar?
Het restaurant is zó voorzienend dat het zélf pijlen met die informatie heeft laten plaatsen.
Dat blijkt uit deze hilarische foto van de Colmar naast het Wezenbergzwembad, op een boogscheut van het Kiel (met dank aan Antwerpen.blogt).

Twee weken geleden zijn we er ook nog gaan eten.
Wees gerust: dat gebeurt niet vaak, maar mijn vrouw was nog nóóit in Colmar geweest.
En één keer in je leven moet je dat toch eens doen.
Om bijvoorbeeld te zien -zoals toen wij er waren- hoe een serveuse een vork laat vallen.
En in plaats van die op te rapen, de vork met haar voet in drie keer door het restaurant naar de keuken sjot.
Waar blijft die ziekenwagen?

donderdag, december 15, 2005

Racisme in de fitness


In de fitness op het Kiel mag je enkel binnen als je wit bent.
Dat blijkt uit een reportage met verborgen camera van VRT (reportage online te bekijken).
Eerst dient Mousa -een Belg van Marokkaanse origine- zich aan.
Hij krijgt te horen dat hij geen abonnement kan krijgen want dat alles vol zit.
Daarna volgt de camera Frederik die zich wél kan inschrijven.
Burgemeester Janssens zegt op VRT: "Daar is een woord voor: racisme".
En ondertussen is er daarom ook al een klacht ingediend tegen het fitnesscentrum.

Uit de beelden blijkt het om Better Bodies in de Bosschaertstraat te gaan.
Net achter mijn hoek.
Als ik op het net de foto's van hun cafetaria zie, denk ik dat Mousa vooral blij moet zijn dat hij er geen abonnement krijgt.
Maar ernstig: natuurlijk heeft Janssens gelijk.
Als iemand louter op basis van zijn huidskleur de toegang ontzeggen al geen racisme is, wat is het dan wel?

Anderzijds heb ik vreemd genoeg ook wel een paar grammetjes begrip over voor de uitbater.
(die ik voor alle duidelijkheid niet ken)
Ik kan me namelijk wel voorstellen dat als je een fitnesscentrum hebt met vooral allochtone jongens, dat een aantal Vlaamse vrouwen zich dan iets minder op hun gemak voelen.
De realiteit is nu eenmaal dat zelfs op straat vrouwen die te kortgerokt of te diep gedecolleteerd rondlopen, zich aan reacties van allochtone jongens mogen verwachten.
Dan zal dat niet minder zijn als je in een strak lycrapakje je benen helemaal opensprijdt om je hamstrings te trainen.
En ik ken zelfs vriendinnen die -ook al hebben ze destijds nog in de hand-in-hand-betoging meegelopen- toch heel bewust een fitnesscentrum hebben gekozen waar de meerderheid van de klanten niet uit allochtone jongens bestaat.

Betekent dat dat Mousa geen gelijk heeft om boos te zijn dat hij het fitnesscentrum niet binnenmag?
Tuurlijk wel.
Als dat al geen racisme meer is, wat is het dan nog wel.
Maar het betekent ook dat we dan even streng moeten optreden wanneer jongens in zo'n fitnesscentrum ervoor zorgen dat autochtone vrouwen er zich niet meer welkom voelen.
Anders vervangen we racisme gewoon door allochtoon seksisme.
En laten we nu maar eens erkennen dat beide een probleem zijn.

Ps:
Voor alle duidelijkheid: ik jog en heb dus noch van racisme, noch van seksisme last.
Maar als u een vrouw bent en even naar me wil fluiten, mag dat áltijd.

woensdag, december 14, 2005

Kitchmis


Elke avond wanneer ik van mijn werk naar huis rij, denk ik dat ik in een flipperkast ben terecht gekomen met mijn auto.
Overal knipperen, fonkelen en flitsen bonuspunten langs de zijraampjes van de wagen.
Maar elke keer kan ik mezelf na een paar tellen gerust stellen.
Het is de abdijstraat maar die wat kerstverlichting heeft gekregen.
Een héél klein beetje maar hoor.
Zo'n 10.000 lichtjes of zo, paar duizend zilveren strikken en een stapeltje kerstbomen van het Kiel tot op de maan.
"Less is more" is voor watjes, denken ze blijkbaar bij de winkelvereniging.
Leve Kitchmis op het Kiel.

Ps: Oudjaar begint vroeg op het Kiel. Gisteren iets voor 23 uur al vuurwerkpijlen rond het stadion. Beetje overdreven om een 3-1 overwinning op Beveren te vieren, vind ik persoonlijk

vrijdag, december 09, 2005

Bejaarden in de boskes, reuzen op straat


Op de Sint-Bernardsesteenweg is gisteren het nieuwe centrum van het OCMW geopend.
Kyle bundelt een diensten- en thuiszorgcentrum, een steunpunt gezondheid en zestig sociale appartementen.
Maar vooral de nieuwe naam van het dienstencentrum opent perspectieven voor het "Echt Antwaarps Theater".
Dat werd "de Boskes" gedoopt.
Zie je het al op de affiche staan?
"Bejaard Joske zijn pollekes zijn nog loskes in de boskes"

En ook niet vergeten: zaterdag loopt er een reus op het Kiel rond.
Die heet ChaChana en werd door de Afrikaanse verenigingen in de wijk gemaakt.
Het moet het pronkstuk worden van het winterwensenfeest. Iedereen kan er zijn wensen voor de wijk op een papiertje schrijven en in een kerstboom hangen.
Ik moet zelf helaas werken die dag, maar mijn wens kent u toch al lang.