een zuil van fout
Als iets héél fout is, wordt het terug leuk.
Zo ben ik al jaren fan van het
Eurosongfestival en zit er een cd van
Marco -"Zij … zij is de zon en de maan voor mijjj"- Borsato in de cd-speler van mijn auto.
Kristien Hemmerechts ís natuurlijk al fout.
Helaas nét niet erg genoeg om grappig te zijn.
Maar als je ze in het
cultuurcafé Nova op het Kiel ook nog eens door een totaal onervaren presentator laat interviewen, wordt het wel om duimen en vingers van af te likken.
"U uitgebreid voorstellen zou haast gênant zijn", begon de interviewer donderdagavond.
Waarop natuurlijk een kwartier lang wél zo'n introductie -beginnend bij haar ouders- volgde.
De avond was opgebouwd rond Hemmerechts drie favoriete boeken.
"Zou het teveel gevraagd zijn om een fragment voor te lezen uit het toneelstuk '
The Crucible'?"
Waarop Hemmerechts: "Ja."
Waarop de interviewer verschrikt: "Oei. Dan moeten we nu al naar uw tweede boek springen. En ik heb geen horloge bij. Kan iemand mij zeggen hoe laat het is? Ja. En we moeten nog een hele avond vullen."
Daarna ging Hemmerechts de vragen gewoon negeren, om het publiek toch een beetje terug te winnen.
"Interessante vraag", zei ze.
En begon over iets dat de interviewer helemáál niet had gevraagd.
Die laatste beperkte zich daarna tot af en toe "ok" te mompelen.
Of "dat is boeiend".
En één keer durfde de interviewer er nog een citaat tussen smijten.
Iets over dichters en piekeren.
Waarop Hemmerechts: "Mmm. Da's een interessant citaat. Maar ik zie alleen niet waarom het hier van toepassing zou zijn."
Toegegeven: ik heb er drie
blonde Tongerlo's -aan 1,20 euro per stuk, kan je niet sukkelen- voor nodig gehad.
Maar toen vonden we het ook het grappigste literaire café dat we al ooit hadden meegemaakt.