Silvertop en het hoeksalon
`Veel aandacht in de kranten vandaag voor de renovatie van de Silvertop-torens op het Kiel.
Old-skool sociale huisvesting uit de jaren '50.
Vorige ministers wilden de blokken platgooien, maar nu betaalt de Vlaamse regering 42 miljoen om de 608 appartementen in de drie torens te renoveren tot 507 ruimere appartementen.
Meteen het grootste renovatie-project ooit in de sociale woningbouw.
De ruwbouw van de eerste toren is bijna klaar, en dus nodigde minister Keulen de pers uit om een kijkje te komen nemen.
Gazet van Antwerpen wijdt er zelfs haar edito aan. Lex Molenaar noemt de renovatie "Het verhaal van het lelijke eendje". En stelt dat de blokken na de renovatie "een aanzienlijk betere plaats om te wonen" zullen zijn.
Toch heb ik het gevoel dat de geest uit het gebouw is gehaald.
Vergelijk dit beeld van hoe het was een keer met dit beeld van hoe het moet worden.
Zo klinisch.
Ik herinner me ook nog een interview dat ooit in Het Laatste Nieuws verscheen met Juul De Roover, de architect van de Silvertop-blokken. Toen zei hij het te verkiezen dat men zijn creatie deed ontploffen, dan dat men ze renoveerde.
De Roover huldigde in zijn werk een "less is more"-filosofie. Maar desondanks zijn de appartementen die hij maakte, groot genoeg om in te leven. Tenminste als de bewoners ook zouden kiezen voor moderne functionele meubelen. Waar De Roover niet aan had gedacht, was dat de bewoners zware kasten zouden meezeulen. Of een eikenhouten tafel met acht stoelen zouden neerpoten in een appartement dat voor twee bedoeld was.
De renovatie maakt de appartementen nu bijna 50% groter.
Of dus: de hoeksalons met bloemenprint en plek voor 8 mensen hebben gewonnen.
Toch even opletten of architect Jules De Roover al niet klaarzit met zijn springstof.