Boehoeschot

De onderwerpen die vanavond de toon voeren op het forum van Beerschot:
• Stamp al die sukkels met hun kakmentaliteit buiten
• Nachttraining als boetedoening
• Shame on You
• Joske kapt er mee jong,u centjes ede wel verdiend na den beker

Moet ik het nog zeggen?
We zijn weer verloren.
En hoe: 4-0 bij de rust.
Om uiteindelijk te eindigen met een score van 5-1.

En dan nog tegen Roese-waarligtda-lare.

Ps: de malaise in het Antwerpse voetbal is compleet. Want ook dat andere clubje verloor dit weekend met 0-4- tegen Kort-zesprekendaaronverstaanbaar-rijk. Wedden dat in de lo-ka-le pers de komende dagen weer sprake zal zijn van een fusie?

Skeletten gevonden in Kielpark

Klein berichtje vandaag op de regiopagina's van Het Laatste Nieuws: "Stadsarbeiders hebben gisteren in het Kielpark tijdens werkzaamheden een aantal skeletten opgegraven. De beenderen zaten amper een meter onder de grond en blijken afkomstig van de oude begraafplaats, die vroeger op de plaats lag waar nu het Kielpark ligt. … De beenderen werden ontdekt tijdens het verwijderen van een aantal bomen. Drie maanden geleden werden ook al skeletten gevonden."
En volgens een stadsarbeider die in het stukje aan het woord komt, liggen de skeletten nog geen meter onder de grond: "Je hoeft amper te graven om erop te stoten".

Ik kan er niet aan doen, maar vind dat toch een beetje griezelig.
Dat nog geen metertje onder de plek waar mijn dochtertje zit te schommelen, of ik loop te joggen, lijken werden begraven.

Maar hey: het is niet voor niets halloween.

Stijl

De winkeliersvereniging van de Abdijstraat kan zoveel doen als ze wil om de straat op te fleuren, één ding heeft ze niet in de hand: de kledingstijl van het cliënteel.
Sinds we deze zomer hier zijn komen wonen, heb ik al veel gezien.
Vaak aangepord door mijn vrouw: "Zie die!!!".
Maar vandaag sloeg alles.

Een veertiger met een Lemmy-Motorhead-snor, een platte lederen pet op het hoofd en uiteraard een joggingbroek aan. En om het helemaal af te maken: een T-shirt met daarop een man die zich bukt en een scheet laat (deze afbeelding dus).
Nog opgesierd met de tekst "Costa Brava".

Geen schrik: de Kammenstraat zal het hier niet snel worden.

Zeurraad

Het Antwerpse schepencollege keurde vrijdag het masterplan Kielpark goed.
Een investering van meer dan een miljoen euro om van het treurige parkje in mijn buurt "iets" te maken.
En het ziet er -toch voor mijn dochter en ik- goed uit.
Er komen meer speeltuigen en middenin de speeltuin een horecazaak met terras.
Overal worden bloembollen geplant, zodat al in het voorjaar 2006 het park in een bloemenzee zal omgetoverd zijn.

Maar Gazet van Antwerpen (artikel niet online) weet vandaag dat de Antwerpse districtsraad zich in het dossier gepasseerd voelt.
Ze hadden hun adviezen nog niet geformuleerd.
"Wat is het nut van adviezen als het college ze zelfs niet afwacht om een beslissing te nemen?", moppert VLD-raadslid Christian Floru in de krant.
Chris Anseeuw (SP.A), de districtsschepen van openbare werken, gaat nu een brief sturen naar het schepencollege om haar beklag te doen.
Hoewel ze toegeeft dat "het niet gaat om fundamentele bezwaren".

Zwijg dan toch!
Juich toe dat het stadsbestuur een miljoen euro investeert in deze wijk.
In plaats van wat vaag gewauwel over een hondenweide en de plaats van de kermis na de heraanleg.
Een districtsraad kan nuttig werk verrichten.
Maar in dit dossier klinken ze als de Antwerpse Zeurraad.

Ga direct naar gevangenis: u komt niet langs Abdijstraat

Het duo dat deze zomer twee keer met een slagersmes "mijn" videotheek in de Abdijstraat overviel, is veroordeeld tot drie jaar gevangenis. Dat schrijft Gazet van Antwerpen vandaag (artikel helaas niet online). Mohamed B. en Tarik K. bekenden voor de rechter de feiten.
Hopelijk hebben ze die dvd's van Jailhouse rock, The Shawshank Redemption of The Great Escape nog achter de hand kunnen houden. Want ze krijgen nu ruim tijd om dit hele lijstje aan gevangenisfilms af te werken.

de grootste kielenaar

Rik Coppens mag dan De Grootste Kielenaar zijn,
in het lijstje van De Grootste Belg strandde hij daarnet op de 72ste plaats van de 111 genomineerden.

Man bijt blinde

Herinnert u zich dat blinden zaterdag gratis naar Beerschot mochten komen kijken?
Man bijt hond had er daarnet een reportage over.
Ze toonden de fotograaf die een reportage moest maken over de blinden, maar er geen vond.
En de organisator die ongeveer elke blinde in België belde, maar NIEMAND zo gek vond om naar Beerschot te komen kijken.
Neem het ze eens kwalijk.
Niet alleen speelt onze club momenteel zo slecht dat wie tóch komt kijken, wenst dat ie blind is.
Maar vooral: welke blinde heeft nu zin om in een voetbalstadion te gaan zitten, als je weet dat er een stapel fotografen, cameraploegen en journalisten klaar staan om daar een ludieke reportage over te maken.

anoniem

De vrouw van de bakker was net mijn 10-granen aan het snijden toen ze het me vroeg:
"Hebt u een dagboek?"
Ik dacht nog even dat ze zich versprak en de klantenkaart (20 stempels = 1 gratis) bedoelde die ik dagelijks bovenhaal.
Maar nee.
"Op het internet. We hebben gelezen dat er reclame voor ons gemaakt werd op dat dagboek."
En toen ik "ja" knikte, heel enthousiast:
"We dáchten het al. U bent de enige die hier recent is komen wonen. Zo leuk!!!"

Om maar te zeggen: officieel mag deze wijk dan wel een deel van Antwerpen zijn, maar eigenlijk is het Kiel één groot dorp.
De anonimiteit van de grootstad: vergeet het.
Maar treurig zijn we daar absoluut niet om.
Nu kan ik mijn bestelling gewoon via de weblog doorgeven.

Dus beste mevrouw van de bakker: als u dit leest. Ik denk dat ik morgen dat nieuwe witte brood een keer probeer waar je zo'n potje pashka gratis bij krijgt.

We worden wereldkampioen

We dachten gisterenavond dat onze buren eindelijk nog eens een wedstrijd hadden gewonnen.
Want terwijl wij genoten van onze dvd-box van Six Feet Under konden we de supporters af en toe tot in onze living horen roepen.
Maar vandaag lees ik in Het Nieuwsblad op zondag dat ze niet juichten, maar "Shame on you!!!" zongen.
En dat de supporters meer dan een uur de auto's van spelers en bestuur hebben tegengehouden.
Kortom: we zijn nu dus de rode lantaarn en droplul van de competitie.

Godzijdank weet het bakkerskrantje De Zondag te melden dat het Kiel ook twee wereldkampioenen rijker is.
Broer en zus Tim en Gitte Wolput werden allebei wereldkampioen Aikido op een tornooi in Japan.
Hun ouders hebben een aikido-school in de Limburgstraat op het Kiel.

Misschien toch de moeite om er even te gaan leren hoe je met een paar snelle beweging iemand kan vloeren.
Want als ons clubje zo blijft verder knoeien, zullen er nog veel spottende opmerkingen volgen.

De pijn van het Vanessa zijn

Vanessa Hoefkens -jarenlang de babe van Beerschot- heeft heimwee naar de tijd dat haar man Carl Hoefkens nog op het Kiel speelde.
Carl werd gekocht door de Britse tweedeklasser Stokecity, maar Vanessa heeft de verhuis naar de Britse midlands niet verteerd.
Dat zegt ze vandaag in een twee pagina lang interview in Het Laatste Nieuws.
Enkele citaten:

• (over de plek van het interview: de plaatselijke Pizzahut)
"We komen hier voor elke thuismatch iets eten. Ik heb nog geen beter restaurant gevonden in de buurt"
• "Het voetbal is hier top. Zwijg me van de rest"
• "Hier in Stafford valt werkelijk niets te beleven. Weinig winkels of leuke bars, wel veel schapen, groen en bossen. Jammer genoeg wandel ik niet graag. Da's eens goed voor een uurtje, want ik heb een pollen- en grassenallergie."
• (waarom ze dan niet naar wereldstad Birmingham gaat shoppen)
"Ik kreeg er een groot onveiligheidsgevoel. Er lopen veel vreemdelingen rond en naar verluid stikt het er van de drugs."

Maar de mooiste quote komt wanneer Vanessa vertelt waarom ze ondanks dat alles niet ongelukkig is:
• "Ik ben omringd door de drie belangrijkste mannen in mijn leven. Milan (nvdr: haar zoontje), Carl en de hond. In die volgorde. Zolang ze bij mij zijn, mag je mij zelfs op de noordpool tussen de pinguïns droppen (sic)"

En dan heb ik het nog niet over haar hormonale stoornissen gehad of de foto's van Vanessa in strakke jeans en kniehoge laarsjes.
Daar moet u maar gewoon de krant voor kopen.

Visibiliteit

Ook het radio1-programma Wilde Geruchten had vandaag ontdekt dat blinden gratis naar de volgende wedstrijd van Beerschot mogen.
GBA-manager Steven van Beethoven mocht het komen uitlegggen:
"We willen daarmee de visibiliteit van de actie van de christelijke blindenmissie verhogen ...".
Waarop prestatrice Annemie Peeters:
"Wie zijn visibiliteit gaat u verhogen?"

Maar zelfs dan liet Van Beethoven duidelijk blijken dat hij van "visibiliteit" enkel weet dat je het kan verhogen of verlagen. Maar wat het woord nu juist wil zeggen?

Ps: van die marsepein nog steeds geen spoor.

De heer J.

Ook ene Patrick J. leest voortaan mee op deze weblog.
Getuige deze mail:
Date: Wed, 19 Oct 2005 17:08:28 +0200
Subject: Uw weblog
From: "Patrick Janssens"
To: antwerpenkiel@yahoo.com
Vandaag ontdekt. Niet slecht! Hoe waren de taartjes?

Geef toe: als zelfs de burgemeester zich afvraagt of je de bakker die hij in een krant getipt heeft lekker vindt, kan je je moeilijk niét welkom voelen in een wijk.
Trouwens: wie de heer J. beter wil leren kennen, heeft nog iets meer dan één dag de tijd om op eBay een bod te doen op zijn boekje "Over de grenzen"
Voorlopig is er nog geen enkel bod en kan je het hebben voor 2 euro.
Een buitenkansje dus.
Anderzijds: voor dat geld heb je natuurlijk ook een stuk of vier van die voortreffelijke taartjes.

Blind en doof op Beerschot

Om naar mijn buren van Germinal-Beerschot te kijken moet je blind en doof zijn.
Ik verklaar mij nader.
U weet dat ik sinds mijn verhuis naar deze wijk fan ben van Beerschot.
Maar nu we voorlaatste staan met 6 punten uit 10 matchen is het enthousiasme om te gaan kijken al wat afgenomen.
En ook bij Beerschot lijken ze te beseffen dat je blind moet zijn om momenteel naar hun voetbal te komen kijken. Dus mag iedereen die blind is deze zaterdag gratis binnen in het stadion.
Maar hopelijk zijn ze bovendien ook nog eens doof. Want Micha Mara en La Esterella komen tijdens de rust geblinddoekt een penalty trappen. En naar gevreesd mag worden: ook zingen.
Allemaal met de bedoeling om de Christelijke Blindenmissie te steunen.

Op het forum van Beerschot vragen enkele supporters zich ondertussen af "Wíj mogen niet met een stok binnen voor de veiligheid, maar wat als er blinde hooligans tussenzitten?".
(met dank aan weblog Zonder Zever voor de tip)

To marsepein, or not to marsepein?

Spannend: krijgen we deze week een halve kilo marsepein geleverd?
Mijn vriendin heeft daarnet 5 euro betaald aan een meisje dat aan de deur kwam aanbellen en ons 500 gram van dat lekkere spul beloofde.
"Het was een beetje een raar meisje", zei mijn vriendin achteraf. "Ik moest zelf zeggen: 'Moet je ons adres niet invullen om te weten aan wie je die marsepein hebt verkocht?'"
En nee: ze had geen bewijs van onze aankoop gekregen. En meer dan "een school in Reet denk ik", weet ze niet over het goede doel.

Dus leven wij nog enkele dagen in spanning.
Zitten we hier binnenkort marsepein te snoepen bij onze koffie, en was het meisje alleen maar een beetje verlegen en verstrooid?
Of zijn we gevallen voor één van de oudste oplichtingstrucs -normaal gaat het om appeltaart- uit het boek?

We houden u op de hoogte.

Jog

U herinnert zich misschien nog dat de nachtwinkels op het Kiel op de rand van het faillissement bungelen sinds ik ben gestopt met roken en ben beginnen joggen.
Dat was ongeveer anderhalve maand geleden.
En terwijl die eerste week een rondje door het park van een kwartier al teveel was, is nu de wijk te klein geworden.
Vandaag ben ik van het Kiel, via petroleum-zuid naar de Scheldekaaien gejogd. Om daar de fietsertunnel door te joggen naar Linkeroever. Dan langs de Schelde tot aan de voetgangerstunnel en naar Rechteroever. Om dan opnieuw via de Scheldekaaien en petroleum-zuid terug naar het Kiel te lopen. Tijd: anderhalf uur. Afstand: een "pokke-eind".
En ja: u mag mij gerust feliciteren.

Ps: wil iemand me de trap komen opdragen, want niet enkel mijn kniegewrichten doen pijn, maar zelfs mijn ribben.

Potenexpo

De potenblokken hebben hun eigen tentoonstelling.
Of toch een beetje.
Want de tentoonstelling Renaat Braem in het Middelheim gaat vooral over het paviljoen dat hij voor het openluchtmuseum ontwierp.
Niet enorm boeiend. Behalve als je een architectuur-freak bent die op een paar tientallen schetsen kickt.

Maar het kleine video-zaaltje is wél de moeite waard.
Daar speelt een video waarin bewoners getuigen over hoe het is om te leven in de beroemde potenblokken die Renaat Braem op het Kiel neerpootte (haha … een woordspeling).
"In de beginjaren waren de blokken geen goedkope plek om te wonen", vertelde een fleurig uitgedoste vrouw van rond de 50. "Je had een vaste wedde nodig om de huur te kunnen betalen. De eerste bewoners waren leerkrachten, agenten, ambtenaren, …. Terwijl het nu vooral steuntrekkers zijn die hier wonen."
En wat we nu als een beetje benepen appartementen beschouwen, was destijds revolutionair. "Een geïnstalleerde badkamer met alle comfort, dat was nieuw toen", zei een andere bewoonster. "Of een keuken met een resem kastjes. Het was hier heel modern om te wonen."
De video heeft ook een glansrol voor gewezen burgemeester Bob Cools, die Renaat Braem goed gekend heeft. "Braem zei altijd: ik ga de mensen bevrijden. Ik vroeg hem dan: 'Waar zouden de mensen op het Kiel dan van bevrijd moet worden, Renaat?' Hij antwoordde: 'Van die parochiale architectuur'".
Cools legt ook uit waarom Braem de blokken op poten heeft gezet: omdat de grond van niemand is. Het genot van het groen en de tuin, mochten niet enkel van de huurders op het gelijkvloers zijn. Dus IS er helemaal geen gelijkvloers.

Fantastisch idee. De ruimte onder en naast de blokken moest één grote ontmoetingsplek worden. Alleen: dat is ze nooit geworden. Het is doods onder de poten. "Ofwel blijven de bewoners op hun appartement. Ofwel gaan ze ergens anders naartoe.", klinkt het in de video. "Maar hier is er weinig contact met elkaar. Behalve als je elkaar eens tegenkomt in de lift."

Als ik even mag dromen dan staan er volgend jaar van die barbecue-plekken rond de Braem-blokken (zoals je op campings soms ziet).
Het ruikt er naar beuling en merguez-worstjes.
En onder de poten ontstaat één groot geïmproviseerd terras dat zich van blok naar blok slingert.
In ruil voor een paar blokjes trappistenkaas, krijg je een vol glas muntthee.
En wie de pastis van Frans nog eens volschenkt krijgt er een petanque-initiatie bovenop.
Zelfs beenhouwerij Hoskens springt mee op de hype.
Zodat op heel het Kiel volgende zomer de kreet weerklinkt:
"Smijt er nog maar een Braemburger op"

(het is mooi weer vandaag: een mens mag dromen)

Blauw in Barcelona

Wat … een … stad.

Wat me opviel in Barcelona -behalve de lekkere tapas en goedkope cava- was de aanwezigheid van politie op bijna elk plein. Niet met veel machtsvertoon. Maar wel in uniform. Wij logeerden bijvoorbeeld vlakbij het kunstencentrum Macba. Het plein voor het Macba is de pleisterplaats voor alles wat skate in Barcelona. De politie-agenten (een duo) lieten hen rustig doen, en er kon zelfs een joint gerookt worden. Maar wanneer iemand de sfeer dreigde te verzieken, grepen ze meteen in. En ook 's avonds bleef je heel geregeld politie zien.
Opgelet: ik ben absoluut geen voorstander van een politiestaat.
Maar dat is Barcelona ook niet. Geloof me: er wordt nog uitgebreid gefeest.
Maar ik heb op vier dagen Barcelona meer "blauw op straat" gezien dan in een maand op het Kiel.
En dan weet je dat hier de balans misschien toch in de verkeerde richting is doorgeslagen.

Waarschijnlijk hebben we in Antwerpen zelfs niet minder agenten per inwoner dan in Barcelona.
Alleen: daar worden ze -naar mijn gevoel- beter ingezet.
Agenten die wachten op een opdracht, rijden niet doelloos rondjes. Ze hebben hun vaste plek op een plein of een drukke straat. Logisch. Want de kans dat ze daar moeten ingrijpen is groter. En bovendien weet je als burger ook perfect waar je een agent kan vinden als je er één nodig hebt.

Maar toegegeven: in Barcelona is dat ook nog een pak belangrijker dan op het Kiel.
Of waarom bestaat er anders een hele website met alle trucs van bedelaars en pickpockets in Barca?

Waarom ik van het cultuurcafé hou

Gisterenavond voor het eerst naar een optreden geweest in het cultuurcafé De Rits.
Ik wou dat ik meer tijd had om uit te leggen waarom het gebouw best zo snel mogelijk gesloopt kan worden (er wordt aan gewerkt naar het schijnt).
Waarom de band die op het podium stond -The Women- de architectuur deed vergeten.
Of waarom de man aan het tafeltje naast me weggelopen leek uit de VijfTV-reeks De Afvallers.
Maar ik vertrek morgen naar Barcelona, moet nog inpakken en sta -tussen het tikken van dit stukje in- risotto te maken.
Laat ik het dus bij deze mededeling houden die u de komende weken ongetwijfeld óók naar het cultuurcafé zal lokken: pintjes kosten er 85 cent!
(en als het -overigens sympathieke- meisje achter de bar zich misrekent vaak zelfs maar 75 cent)

Groetjes uit Marseille

Er zitten blijkbaar nog steeds twee Beerschot supporters/hooligans (afhankelijk van de bron) vast in een cel in Marseille. De ene wordt beschuldigd van het leiden van een bende, de andere van weerspannigheid bij de arrestatie. Volgens een artikel in Gazet van Antwerpen komt er nu zaterdag een benefiet voor het duo in café Stadion. En opmerkelijk: daarop zouden ook een 80-tal Antwerp-fans aanwezig zijn. Opletten dat er na dat benefiet niet nóg meer lads in de cel belanden.
Het Laatste Nieuws schrijft dan weer dat op Antwerp massaal postkaartjes uit Marseille arriveren. Met lieve groetjes van de Beerschot-supporters.